Vissen

De aandacht komt en gaat
Wat achterblijft
Zakt langzaam weg met de tijd
Ongemerkt vergeten
Zichzelf wegduwend
In een onterechte eeuwigheid

Het is nooit eens goed
Nooit voelt het compleet
Je neemt het aan en knikt
Tot je het wederom vergeet

Een visser tobbend
In een boot
Vol neonreclame op open zee
Je roept, nee schreeuwt
Kijk naar mij!
Maar wanneer ze kijken
Kun je er niks mee